چکیده:
از دیرباز یکی از دغدغه های اساسی بشر ایجاد محیطی امن و عاری از جنگ و ستیز بوده و در این راستا اقدامات و تلاشهایی – از جمله تاسیس نهادهایی چون جامعه ملل، سازمان ملل متحد، شورای امنیت و ...- نیز انجام داده است اما نه تنها نتوانسته صلح جهانی را تامین کند که روز به روز شاهد جنگهای وحشتناکتر بودیم. ریشه های نا امنی و جنگ را در نوع نظامهای سیاسی باید جستجو کرد. فقر، جهل و استبداد، ریشه های نا امنی و ستم و جنگ و نزاع بین المللی است. لیبرال دموکراسی نیز نتوانسته این عوامل را از بین ببرد. به نظر می رسد با الگو پذیری از حکومت جهانی مهدوی و شاخصه های ویژهی آن، می توان به این هدف متعالی نزدیک شد. البته این شاخصه ها به طور کامل، اختصاص به حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) دارد، اما حکومتهای اسلامی پیش از ظهور با الگو گرفتن از آن حکومت، می توانند به تناسب تلاششان به مراتبی از این شاخصهها رسیده و به همان نسبت صلح و امنیت را برای جوامع خود به ارمغان آورند.
خلاصه ماشینی:
نتیجه اینکه والیان و صاحبان مناصب در حکومت مهدوی (عج) هم از لحاظ تقوی و ایمان و هم از لحاظ علم و دانش در بالاترین نقطه هستند و نیروهایی اینچنین خودساخته و صالح، حضرت (عج) را در اجرای عدالت و اصلاح و رشد و تعالی جامعه یاری کرده و زمینه را برای تحقق صلح و امنیت در جامعه جهانی فراهم می کنند و بدون تردید اگر یاران حضرت (عج) خودساخته و صالح نبودند، نه تنها کمکی به اصلاح جامعه نمی کردند که تشدید در افساد نیز از جانب آنان محتمل بود و اجرای عدالت در دیگر ابعاد نیز با مشکل روبرو می شد.
(ابن ابی زینب، 1397، 239) آنچه که از این روایات برداشت می شود این است که در جامعه مهدوی، علاوه بر دانش و آگاهی، اخلاق و فرهنگ عمومی نیز رشد و تعالی یافته و علم و دانش ملاک و مبنای عملشان قرار می گیرد، و می توان گفت در آن دوران، به صورت ریشه ای با پدیده ی نا امنی و اختلاف مبارزه می شود، چرا که جهل و مشکلات اخلاقی، نقشی اساسی در ایجاد نا امنی و خطری مهم برای صلح می باشند.
همچنین برخی عبارات محدثین از جمله؛ «مهدی علیه السلام مال را میبخشد و بر عمال خود سختگیری می کند (که مال را تلف نکنند) و با افراد مسکین مهربان خواهد بود» (ابن طاووس، 1416، 325) ، بیانگر این است که برخورد حضرت مهدی (عج) با عمال و مسئولین حکومتی شدیدتر و سختگیرانه تر از دیگر افراد جامعه است و این می تواند بدین جهت باشد که خیلی از مفاسد از طریق دستگاههای حکومتی و یا با همکاری آنان صورت می گیرد، لذا در صورتی که برخورد با آن شدیدتر باشد، یقینا بازدارندگی بیشتری خواهد داشت.