چکیده:
اجرای عدالت کیفری و احقاق حقوق مردم جامعه از وظایف اصلی و ذاتی دستگاه قضایی کشور می باشد ولی مسلما این دستگاه به تنهایی و بدون همکاری و هم یاری دیگر نهاد ها و سازمان های ذی ربط از عهده این رسالت نخواهد آمد، لذا ضابطان دادگستری به عنوان بازوی اجرایی دستگاه قضایی، در اجرا و گسترش عدالت؛ دادگستری و رسیدگی به پرونده ها، نقش مهم و حیاتی ایفا می کند که به هیچ وجه نباید این نقش نادیده گرفته شده یا انکار شود. برجستگی نقش ضابطان در اجرای عدالت، رابطه مستقیم با نقش گزارش آن ها در تصمیم گیری و صدور آراء و احکام توسط قاضی دارد به عبارت دیگر مقام قضایی با توجه به گزارش ارسالی توسط ضابطان به صدور رای یا اخذ تصمیم مبادرت می نماید بنابراین گزارش ضابطان باید دارای شرایطی هم چون موثق و مورد اعتماد بودن ، برخلاف اوضاع و احوال نبودن ، وفق مقررات و ضوابط قانونی بودن و.... باشد تا مورد بهر هبرداری مقام قضایی قرار گیرد.منظور و هدف از این مقاله، بررسی ارزش قضایی گزارش ضابطان در پرتو آیین دادرسی کیفری ایران می باشد که برای رسیدن به آن، باید تحقیق و بررسی شود. ارزش قضایی گزارش ضابطان از دیدگاه و منظر سه قانون اصول محاکمان جزایی مصوب 1290 قانون آ.د.ک مصوب 1378 و قانون آ.د.ک مصوب 1392 می باشد. » و نتیجه تحقیق بیانگر این است که ارزش قضایی گزارش ضابطان در قانون آیین دادرسی کیفری 1378 اصل بر عدم اعتبار، شخصی و در حد اماره قضایی بوده که این موضوع با شان ضابطان مغایرت دارد. اما خوشبختانه در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 4/ 12 / 92 علاوه بر اصل بر اعتبار داشتن از حد اماره قضایی به اماره قانونی ارتقاء یافته و نسبت به گذشته به اعتبار آن افزوده ولی کماکان بصورت سند غیر قابل خدشه نیامده است.