چکیده:
نویسندگان و شاعران گاه به دلیل اشتراکهای زبانی، مذهبی، جغرافیایی و... نقاط مشترکی در فکر و عمل دارند و گاه تنها آثار آنهاست که این نقاط مشترک را مینمایاند. حسین منزوی و بدرشاکرالسیاب را شاید بتوان از گروه دوم دانست. اگر چه این دو شاعر را نمی توان به کلی پیرو رمانتیسم دانست، بسیاری از تصاویر شعری آنان در فضای مکتب رمانتیسم تولید شده است. تصاویری که از یک سو حالات روحی، احساسات درونی و ذاتیات روانی شاعر را مهار می کنند و از سوی دیگر در انتقال احساس شاعر نقشی برجسته دارند. سیاب به دلیل اقامتی که در ایران داشته با نیما و شعر نیمایی آشنایی داشته و منزوی نیز در شعر نو بی شک به نیما نظر داشته است. در این مقاله پس از اشاره کوتاهی به زندگی این دو شاعر و بحث پیرامون مفهوم تصویر و ویژگیهای تصویر رمانتیک، به روش توصیفی – تحلیلی نمودهایی از تصویرهای شعری این دو شاعر برجسته در سه مقولهی استحاله در طبیعت و اشیاء، سایه واری و تأثیر فردیت در مبارزه بررسی شده است.
خلاصه ماشینی:
اگرچه این دو شاعر را نمیتوان به کلی پیرو رمانتیسم دانست ، بسیاری از تصاویر شعری آنان در فضای مکت رمانتیسم تولید شده است ؛ تصاویری که از یک سو، حالات روحی، احساسات درونی و ذاتیات روانی شاعر را مهار میکنند و از سوی دیگر در انتقال احساس شاعر نقشی برجسته دارند.
در این مقاله ، پس از اشارة کوتاهی به زندگی این دو شاعر و بحث پیرامون مفهوم تصویر و ویژگیهای تصویر رمانتیک ، به روش توصیفی – تحلیلی، نمودهایی از تصویرهای شعری این دو شاعر برجسته در سه مقولۀ استحاله در طبیعت و اشیا، سایه واری و تأثیر فردیت در مبارزه ، بررسی شده است .
این شیء و سایر اشیا و طبیعت ، اگر رنگ احساس شاعر را به خود نگیرند، در شکل واقعی خویش ، اولا شفاف اند و ثانیا هیچ احساسی را نه بیان میکنند و نه برمیانگیزند؛ شاید به همین دلیل ، «منزوی از میان صور خیال ، از عنصر تشبیه بیشتر استفاده کرده ؛ زیرا تشبیه ، مستقیم تر از استعاره و به طبیعت نزدیک تر است .
واژه هایی از قبیل شب ، فضا سیاه و تار و قیر اندود، محو شدن زمان و مکان ، صدای پچ پچ ، مرداب ، محوشدن روشنی در دل سیاهی، دریچه ای مخوف و تیره و سیاه چو شب ، گورستان فراموش شده ، سردی مرگ ، عفونت زمان و نیز ترکیب این تصاویر در اندام وارة شعر، عناصری هستند که سایه واری تصویر شعر سیاب را سبب میشوند و تقویت می کنند.