چکیده:
حبسیه ها اشعاری هستند که عمق نفرت و شدت انزجار شاعران را از حاکمان جور همچنین تاثرات خاص جسمی و روحی این
شاعران را از محیط زندان نشان می دهند؛ به عبارت دیگر حبسیه. ناله و فریاد انسانی مظلوم و ستمدیده است که در سیاه چاله
های محصور در میله های آهنی محبوس شده اند. در ادبیات فارسی و عربی به دلیل نقاط اشتراک فرهنگی, سیاسی, حاکم بر
جامعه آنهاء شاعران بسیاری برای مبارزه با ظلم و ابراز نفرت و بیزاری از حاکمان وقت به پا خاسته اند و برای دفاع از حقوق
ملت خویش غم نامه های زیادی از درون و در میان تاریکی های سیاه شب زندان سر داده اند که همگی ناشی از تاثیر این
فضای سیاه بر روح و جان این شاعران است. وصف سیاهی شب. درد ناشی از فراق دوستان» دعوت به مبارزه, یاد خوش ایام
گذشته, هجو جاسوسان وقت از مهمترین درون مایه های این اشعار به شمار می روند. در ادبیات فارسی و عریی, فرخی یزدی.
خاقانی شروانیء ملک الشعرای بهاره مسعود سعدء معین بسیسو عدی بن صافی النجفی, محمود درویش از مهمترین
شاعران حبسیه سرا به شمار می روند.
خلاصه ماشینی:
بررسي تطبيقي مهمترين غم نامه هاي دروني شعر حبسيات در ادب فارسي و عربي رحيم سرخي زبان و ادبيات عرب ، دانشکده الهيات ، دانشگاه شهيد چمران اهواز، ايران چکيده حبسيه ها اشعاري هستند که عمق نفرت و شدت انزجار شاعران را از حاکمان جور همچنين تأثرات خاص جسمي و روحي اين شاعران را از محيط زندان نشان مي دهند؛ به عبارت ديگر حبسيه ، ناله و فرياد انساني مظلوم و ستمديده است که در سياه چاله هاي محصور در ميله هاي آهني محبوس شده اند.
در ادبيات فارسي و عربي به دليل نقاط اشتراک فرهنگي، سياسي، حاکم بر جامعه آنها، شاعران بسياري براي مبارزه با ظلم و ابراز نفرت و بيزاري از حاکمان وقت به پا خاسته اند و براي دفاع از حقوق ملت خويش غم نامه هاي زيادي از درون و در ميان تاريکي هاي سياه شب زندان سر داده اند که همگي ناشي از تأثير اين فضاي سياه بر روح و جان اين شاعران است .
در ادبيات فارسي و عربي، فرخي يزدي، خاقاني شرواني، ملک الشعراي بهار، مسعود سعد، معين بسيسو، عدي بن زيد، صافي النجفي، محمود درويش از مهمترين شاعران حبسيه سرا به شمار مي روند.
271 نتيجه در ادب فارسي و عربي شاعران مبارز و بسياري وجود دارند که براي رهايي کشور از چنگال استعمار و استبداد و تظلم خواهي به پا خواسته اند و زندان و تنگناهاي تاريک و خفقان آن را با تمام سختي ها تحمل کرده اند و حبس سروده هاي زيبايي سروده اند، اين حبسيه ها نمايانگر ظلم و بي عدالتي حاکمان وقت و عدم آزادي بيان و قلم در جامعه آن روزگاران است .