چکیده:
در سالهای اخیر، مسائل جمعیتی، مانند پیری جمعیت و کاهش اندازه خانوار، مبحث مهمی در ایران بودهاند. مطالعۀ تاثیر عوامل جمعیتشناختی بر مصرف غذایی، برای سیاستگذاری در زمینۀ امنیت غذایی، رفاه اجتماعی و بازاریابی محصولات کشاورزی ضرورت دارد. از جنبه اقتصاد خرد، بررسی رفتار مصرفی نسلها موضوعی حائز اهمیت است، زیرا رخدادهای تاریخی و همچنین تغییر ترجیحات در طی زمان، ممکن است موجب تفاوت رفتار مصرفی نسلها گردد. از جنبه اقتصاد کلان، این مطالعه امکان سنجش تجربی فرضیه دوره عمر را فراهم میکند. از منظر بازاریابی، این مطالعه برای شناخت رفتار خریداران محصولات غذایی اهمیت دارد. از این رو، این پژوهش، با تجزیه و تحلیل سن-دوره-همگروه (APC) بر روی دادههای تلفیقیِ (پشتهشدۀ) 323072 خانوار شهری و 312358 خانوار روستایی در سالهای 93-1363، تاثیر ساختار سنی، تغییر نسل و شوکهای سالانه را بر مخارج غذایی بررسی میکند. یافتههای این تحقیق حاکی است، افزایش سن باعث کاهش تقاضای مواد غذایی میشود؛ نسلهای جدیدتر نسبت به نسلهای قدیمیتر کمتر روی غذا خرج میکنند و نهایتاً اینکه، شوکهای دورهای بر مخارج غذا تاثیر دارند.
In recently years، demographic problems as the aging population and the reduction of households' size have been important issues in Iran. The study on the impact of demographic factors on food consumption is essential to establish policies on food security، social welfare، and agricultural marketing. From microeconomics perspective، the behavior study of generations is important، because historical events as well as preferences change over time may cause different behavior consumption of generations. From macroeconomics perspective، this study allows the examination of the life - cycle hypothesis. From marketing perspective، this study is important to recognize the behavior of food buyers. Therefore، this research tries to examine the impact of age structure، generational change and yearly shocks on food expenditures using Age-Period-Cohort (APC) analysis on pooled data of 323072 urban households' and 312358 rural households'. The results of this research show the increase of age lead to reduce food demand; food consumption for younger generations is less than older generations، and finally period shocks influence food expenditure.
خلاصه ماشینی:
از این رو، این پژوهش، با تجزیه و تحلیل سن-دوره-همگروه (APC) بر روی دادههای تلفیقی (پشتهشدۀ) 323072 خانوار شهری و 312358 خانوار روستایی در سالهای 93-1363، تاثیر ساختار سنی، تغییر نسل و شوکهای سالانه را بر مخارج غذایی بررسی میکند.
یافتههای این تحقیق حاکی است، افزایش سن باعث کاهش تقاضای مواد غذایی میشود؛ نسلهای جدیدتر نسبت به نسلهای قدیمیتر کمتر روی غذا خرج میکنند و نهایتا اینکه، شوکهای دورهای بر مخارج غذا تاثیر دارند.
فرضیه دوره عمر، بیشتر بر اثر سن تأکید میکند اما در مباحث رشد اقتصادی، به اثر نسل یا اثر همگروه (اثر کوهورت) نیز توجه ویژهای شده و معمولا این طور فرض میشود که افراد نسل جدیدتر در یک سن مشخص، نسبت به افراد متعلق به نسلهای قدیمیتر در همان سن، از نظر رفاهی، وضعیت بهتری دارند.
نتایج پژوهش رضایی قهرودی و همکاران (1392) روی دادههای هزینه و درآمد خانوارهای شهری برای سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۷ نشان میدهد که الگوی دوره عمر، بین کالاهای مختلف، تفاوت دارد.
متغیر لگاریتم روند در سطح خطای 5 درصد معنادار و بهترتیب دارای ضریب 15/7 و 8/2- است؛ این ضرایب نشان میدهد که در طی دوره 93-1363، گذشت زمان بهترتیب باعث افزایش و کاهش قابلتوجه مصرف مواد خوراکی خانوارهای شهری و روستایی شده است.
Income and food expenditures decomposed by Cohort, age, and time effects.
Quarterly Journal of Applied Economics Studies in Iran (AESI), 3(10), 177-199.
Cohort effects of household expenditures on food away from home.