چکیده:
این مقاله به بررسی روند خصوصی سازی و ادغام در اقتصاد جهانی در دولتهای اصلاحات و عدالت محور می پردازد. هدف اصلی این مقاله این است که این دو شاخصه اقتصاد سیاسی را در دولتهای مذکور مورد بررسی و مقایسه قرار دهد. نتایج دادههای پژوهش نشان داد که هر دو دولت مطابق روند در پیش گرفته شده در مسئله خصوصی سازی برطبق فرمایشات مقام معظم رهبری حرکت کردند با این حال دولت اصلاحات تلاش کرد تا خصوصی سازی را از طریق سازمانی موسوم به همین نام انجام دهد اما دولت محمود احمدی نژاد اقدام به حذف آن کرده بود. در خصوص ادغام در اقتصاد جهانی نیز دولت اصلاحات با پیروی از رژیمهای بین المللی اقتصادی در راستای ارزشهای مورد نظر آنها حرکت کرده و به همین دلیل در مقایسه با دولت محمود احمدی نژاد شاخصهای گوناگون از جمله مبارزه با فساد و آزادسازی تجاری رتبههای بهتری را ثبت کرده است. روش تحقیق در این مقاله نیز توصیفی-تحلیلی است و روش گردآوری دادهها، به شیوه کتابخانهای و ترجمه بوده است.
خلاصه ماشینی:
"خصوصی سازی، اقتصاد جهانی، ادغام در اقتصاد جهانی، آزاد سازی اقتصادی، احمدی نژاد، خاتمی مقدمه اگرچه تئوری کلاسیک پیوسته در جهت محدود بودن مداخله دولت در امور اقتصادی تاکید داشته است ولی طی دهههای بعد از جنگ جهانی دوم دخالت در اقتصاد به حدی افزایش یافت که دولت در اغلب اقتصادهای آزاد و مختلط مشابه اقتصادهای برنامه ای، از طریق اهرمهای اجرایی خود (بنگاههای دولتی) نقش فعالی را ایفا کرد(مهدی،1387).
در برنامه سوم توسعه اقتصادی – اجتماعی تمهیداتی به منظور خصوصی سازی به کار گرفته شد که تأثیر بسزایی در این مسأله داشته است که به طور خلاصه عبارتند از : - شرکتهای دولتی با تصویب هیأت وزیران مشمول واگذاری از طریق مزایده یا بورس به بخش غیردولتی می شوند از تاریخ تصویب ، مقررات حاکم بر شرکتهای دولتی در مورد آنها اجرا نمی گرددو در چارچوب قانون تجارت اداره می شوند ؛ - طبق ماده 15 برنامه سوم، سازمانی به نام خصوصی سازی ایجاد می گرددد که این سازمان وکالت واگذاری شرکتهای مورد نظر را برعهده دارد ؛ - دولت موظف شده است که ظرف یک سال از آغاز برنامه سوم ، اقدامات قانونی برای لغو انحصارات و جلوگیری از فعالیتهای انحصارگرانه را انجام دهد.
بر اساس گزارشهای بین المللی در طی سالهای 1384 تا 1390 برابر با دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد بالغ بر 404/19 میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی جذب اقتصاد ایران شده است ولی رویکرد ویژه دولت وی سبب شد که در دو سال باقیمانده سرمایه گذاری خارجی کاهش یابد (CBI,2008)."