چکیده:
این پژوهش با هدف آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد ـ کودک (مطابق الگوی لندرث) به مادران و تعیین اثربخشی آن در کاهش هیجانات منفی تحصیلی فرزندان دانشآموز آنان انجام شد. جامعه آماری تمام دانشآموزان دوره اول ابتدایی منطقه 8 آموزش و پرورش شهر تهران بود که در سال تحصیلی 96 ـ 1395 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 60 نفر از دانشآموزان بود که به روش نمونهگیری تصادفی خوشههای انتخاب شدند و در دو گروه (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. بهمنظور مقایسهپذیری روند تغییرات در نمرههای هیجانات تحصیلی دانشآموزان از یک گروه کنترل استفاده شد. از هر دو گروه در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری آزمون هیجانات منفی تحصیلی گرفته شد. به گروه آزمایش، بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد ـ کودک مطابق با الگوی لندرث به مدت ده جلسه 5/1 ساعته آموزش داده شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. با توجه به اینکه طرح تحقیق مورد نظر برای بررسی این فرضیه از طرح اندازهگیریهای مکرر دو گروهی برخوردار است و هیجانات منفی شامل پنج بعد است برای تحلیل این فرضیه از تحلیل واریانس چند متغیره آمیخته استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه هیجانات تحصیلی پکران است و پس از جلسات بازی درمانی برای گروه آزمایش، تمام آزمودنیها با همین آزمون مورد بررسی قرار گرفت. بنابر یافتههای این مطالعه میتوان نتیجهگیری کرد که بهطور معنیداری آموزش روش بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد ـ کودک به مادران سبب کاهش هیجانات تحصیلی در دانشآموزان مقطع ابتدایی میشود.