چکیده:
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری در زناشویی زنان متاهل می-باشد. آموزش مهارت های زندگی درسال 1993 میلادی توسط سازمان بهداشت جهانی به منظور پیشگیری و افزایش سطح بهداشت روانی افراد جامعه تدوین گردید.
روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و نمونه گیری به شیوه در دسترس با جایگزینی تصادفی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل سنین 25 تا 42 سال مراجعه کننده به خانه سلامت محله 10 ناحیه 2 شهرداری تهران بودند. نمونه این تحقیق مشتمل بر 62 نفرازجامعه مذکور بود.
برنامه آموزش مهارت های زندگی توانست به طور معناداری سازگاری زناشویی زنان را افزایش دهد (001 / ( p، چنین تغییری در گروه گواه مشاهده نگردید.
بدون شک اگر زوجین در روش های ارتباطی مهارت داشته باشند، می توانند خیلی ازمسائل زندگی راحل کنند و سازگاری زناشویی بالایی داشته باشند و از زندگی لذت بیشتری ببرند.
خلاصه ماشینی:
"همچنین یافتههای پژوهش مارکمن و همکاران (1992)، حاکی است که آموزش برنامه بهبودبخشی ارتباط تواند روابط زوجها را بهبود بخشد و از نارضایتی زناشویی بکاهد مارکمن (1992) و گریفلاینگ و آپوستال (1993) نشان دادهاند آموزش بهبودبخشی ارتباط، که بر متغیرهای مهم فردی و متغیرهای مربوط به نظام خانواده اثر میگذارد، هماهنگی دارد.
بدون شک مولفههای مهارت زندگی میتواند در رضایت زناشویی موثر باشد چراکه روابط صمیمانه همسران به مهارتهای ارتباطی از قبیل توجه افراد به مسایل از دید همسر، توانایی درک همدلانه آنچه که همسر نجربه کرده است، حساس و آگاه بودن از نیازهای او بستگی دارد (گاتمن و همکاران، 1996).
تحقیق حاضر در پی آن است که حقایق مربوط به تاثیر آموزش مهارتهای زندگی را بر سازگاری زناشویی بشناسد، که این شناخت حائز اهمیت است زیرا بیشتر تحقیقات، از کشورهای دیگر به دست آمدهاند که دارای فرهنگهای متفاوت هستند و احتمالا روابط خانوادگی درآن کشورها با خانواده و زندگی خانوادگی درکشور ما متفاوت است.
در این پژوهش از بین مهارتهای زندگی جهت افزایش سازگاری زناشویی مهارت ارتباط موثر مورد استفاده قرار گرفت.
یافته این پژوهش را میتوان با توجه به رویکرد بهبودبخشی ارتباط تفسیر نمود که بر اهمیت شناخت باورهای افراد درباره علت بروز مشکلات تاکید کرده و به افراد کمک میکند مهارتهایی را بیاموزند که آنها را قادر نمایند مشکلات را حل کنند.
با توجه به رویکرد بهبودبخشی ارتباط که به شناخت باورهای افراد درباره علت بروز مشکل تاکید دارد، در این پژوهش سعی بر این بود که به افراد آموزشهایی ارائه شود که آنها را قادر سازد بر مشکلات ارتباطی خود غلبه نمایند و در نهایت، سازگاری عاطفی زوجین افزایش یابد."