چکیده:
به دنبال گروگان گیری دو سرباز اسراییلی توسط نیروهای حزب الله، ارتش رژیم صهیونیستی حملات
گسترده ای را از 12 ژوییه 2006 علیه لبنان آغاز کرد. اسراییل با این تهاجم، حقوق بشر به خصوص
کنوانسیون های 1949 ژنو، دو پروتکل الحاقی آن و قطعنامه ای شورای امنیت سازمان ملل متحد را به
نهاد تا کار خود را « حق دفاع از خود » تمسخر گرفت و بدان ها وقعی ننهاد. اسراییل نام این تهاجم را
توجیه کند. این تهاجم به کشته شدن صدها زن و کودک لبنانی که کوچک ترین دخالتی در جنگ
نداشتند و ویرانی بسیاری از مناطق دور از صحنه درگیری انجامید.
خلاصه ماشینی:
تجاوزکارانه بودن اقدام اسراییل از دیدگاه شورای امنیت فارغ از مسائل امنیتی بلندمدت مرتبط با درگیری مسلحانه حزب الله با اسراییل ، خشونت های مسلحانه این رژیم که به کشـتار وسیع غیرنظامیان و تخریب گسترده مناطق مسکونی و شهرهای بی دفـاع ایـن کشـور منجر شده است ، مهم ترین محوری بوده که افکار عمومی و سازمان های بین المللی به ویژه غیردولتی و بشردوستانه نظیر صلیب سرخ برای خاتمه دادن به این خشونت ها طرح کرده اند.
(رنجبریان ، ١٣٨٧: ١٠٥) عمده ترین محورهای حقوق بشردوستانه قابل اعمـال بـر درگیری های بین المللی اصل تفکیک (مصونیت غیرنظامیان و اهداف غیـرنظـامی از شمول حمله )، تناسب حمله به رزمندگان و اهداف نظامی با منافع و ضروریات نظـامی و همچنین حرمت افراد و اهداف بی طرف و متعلق به غیرمتخاصمین به ویژه دولـت های بی طرف و سازمان های بین المللی امدادی است ، (ضیائی بیگدلی ، ١٣٨٠: ٣٨٢) تعهداتی که بـه کـرات توسـط نیروهای اسراییلی طی جنگ ٣٣ روزه ، نقض گردیدند.
نتیجه گیری با در نظر گرفتن اینکه اسراییل طرف مهاجم جنگ ٣٣ روزه بـوده و در ایـن جنگ ایدئولوژیک نیز و با قصد نابودسازی جنبش حزب الله به عنوان مهم ترین جنبش مقاومت مردمی لبنان عمل نموده است ، بسیاری از موازین و هنجارهای حقوق درگیری های مسلحانه را نقض نمود و مورد تجاوز قرار داد.