چکیده:
بشر از دیرباز تاکنون، شاهد انقلاب هایی عظیم بوده که هریک از آن ها مستلزم نشانه هایی پیشاز وقوع بوده اند. تشکیل حکومت جهانی امام مهدی عج نیز همانند بسیاری از انقلاب های مردمی، پیش از تحقق دارای علایم حتمی است که در روایات متواترو موثق بسیاری از ائمه اطهار علیهم السلام بر این نشانه ها تاکید شده است. در نوشتار پیش رو، با روش توصیفی - تحلیلی و با استناد به شواهدی از اشعار شاعران معصار عرب و فارس، به بررسی تطبیقی علایم ظهور در شعر معاصر عربی و فارسی پرداخته شده است. شاعران معاصر با استشهاد بر تفاسیر قرآن و روایات متواتر در ترسیم علایم حتمی به موضوعاتی همچون صیحه آسمانی، قتل نفس زکیه، خروج دجال و خروج یمانی اشاره داشته اند و در بیان علایم غیرحتمی به موضوعاتی همچون تجاوز به کشورهای مسلمان نشین، سرزدن خورشید از مغرب، سستی ایمان، حکومت رهبران ناشایست و...پرداخته اند.
Humans from ancient times until now have witnessed great revolutions، each of which required signs before they emerged. Imam Mahdi's revolution also follows the same rule and requires signs before its emergence. There signs were mentioned in widely-cited traditions and Hadiths. In the present article، using descriptive and evidence of poems، the author discussed signs of emergence in contemporary Arabic poetry and Persian. Contemporary poets with the interpretations of the Quran and the traditions of successive twelve Imams have outlined certain symptoms in this subjects such as the Return، Heavenly Scream، Murder of Zakia، Rise of Dajjal and had pointed out Yamani Exedus. And in describing the uncertain symptoms، they expressed issues such as the rape of Muslim countries، the rise of the sun from the west (instead of east)، lethargic faith، and prevalence of improper government leaders.
خلاصه ماشینی:
مسئلۀ منجی در شعر قدیم، غالبا اشارهوار و اجمالی مطرح شده است؛ اما طرح گستردۀ مهدویت در شعر فارسی، به آغاز پیروزی انقلاب اسلامی و شعر عربی به آغاز انقلابهای مردمی در کشورهای عربی بهویژه عراق، لبنان و بحرین بازمیگردد؛ روزگاری که موضوع ادبیات مهدوی، مجالی بیشتر برای مطرح شدن داشته است، به طوری که میتوان گفت این نوع شعر، در بابی مستقل با عنوان ادبیات مهدوی به وجود آمد؛ زیرا شاعران معاصر در سده اخیر با تجربیاتی از دنیای پیرامون خویش، به وجود امام مهدی( پناه بردهاند و برای خلق عظیمترین آثار خویش به وصف آن حضرت پرداختهاند.
"/> نیز خروج دجال (سفیانی) و قتل نفس زکیه را در شعر خویش این چنین به تصویر کشیده است: إن کنت ترقب للدجال دولته فهذه دول قامت علی الدجل أو کنت تعلم سفیانا یسفنها فألف سفیان یذرو السم بالعسل أو قتل نفس بظهر البیت زاکیة فکم شهدت لتلک النفس من مثل «همانا اگر تو در کمین دولت دجال هستی که حکومت آن بر پایه دروغ و نیرنگ بنا شده است، یا همانا تو سفیانی و حیلههای او را میدانی؛ زیرا سفیانی کسی است که سم را به عسل تبدیل میکند، یا تو کشته شدن نفس زکیه را در کنار کعبه را میدانی، پس چه بسیار که تو فردی مانند آن را دیدی!» (مقرم الموسوی، به نقل از الموسوی، 2012) بیان این ابیات از سوی شاعران مختلف درباره قتل نفس زکیه به عنوان یکی از علایم حتمی ظهور امام مهدی( برگرفته از احادیث متواتر از اهلبیت( در اینباره است.