چکیده:
زﯾﺎرت در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻮﻋﯽ دﯾﺪار ﺧﺎص ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﮐﺮام و اﺣﺘﺮام از ﻗﺒﻮر ﺑﺰرﮔﺎن دﯾﻨﯽ اﺳﺖ. در اﺳﻼم زﯾﺎرت اﻣﺮی ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ و ﻣﻮرد ﺳﻔﺎرش اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان ﻫﻤﻪ ﻓﺮق و ﻣﺬاﻫﺐ اﺳﻼﻣﯽ آن را ﻗﺒﻮل دارﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن وﻫﺎﺑﯿﺖ ازﺟﻤﻠﻪ اﺑﻦ ﺑﺎز زﯾﺎرت را اﻣﺮی ﺣﺮام ﻣﯽ داﻧﺪ. اﺑﻦ ﺑﺎز زﯾﺎرت ﻗﺒﻮر ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن را ﻋﻤﻠﯽ ﺷﺮک آﻣﯿﺰ و روی آوردن ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪا ﻣﯽ داﻧﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ منع زﯾﺎرت آراﻣﮕﺎه اوﻟﯿﺎء، ﻋﺪم ﺟﻮاز ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮔﻨﺒﺪ و ﺑﺎرﮔﺎه ﺑﺮ آﻧﺎن، ﻟﺰوم وﯾﺮان ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ از آراء و ﻧﻈﺮات او اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﮑﺘﻮب ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ دﯾﺪﮔﺎه اﺑﻦ ﺑﺎز درﺑﺎره زﯾﺎرت ﺑﻘﺎع متبرﮐﻪ، ﻧﻘﺪ و ﺑﺮرﺳﯽ آرای و نظرات او ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد.
خلاصه ماشینی:
"روایاتی وجود دارد که برجایز بودن زیارت برای زنان گواهی میدهدکه به یک مورد بسنده می کنیم: «ترمذی» از «عبد الله بن ابی ملیکه» نقل میکند: وقتی «عبد الرحمن» فرزند «ابی بکر» در نقطه ای به نام «حبشی» درگذشت، جنازه او را به مکه حمل کرده و در آنجا به خاک سپردند بعدها که خواهر او، عایشه، به مکه آمد به زیارت قبر عبد الرحمن رفت علمای اهل سنت و فقهای آنان تصریح به جواز زیارت زنان از قبور کرده اند که به آن اشاره می کنیم: شیخ منصور علی ناصف از علمای الازهر میگوید: «زیاره النسآء للقبور جآئزه بشرط الصبر وعدم الجزع وعدم التبرج وأن یکون معها زوج أو محرم، منعا للفتنه.
از این رو «واجب است که منهدم کنند قبههایی که بر قبور است زیرا آنها فتنه و از اسباب شرک و حرام میباشند و پیامبر از بناء بر قبور، نهی کرد» 4-4-1-نقد وبررسی آراء «ابن باز" در مورد بناء بر قبور: 1-4-4-قرآن و بنای بر قبور قرآن کریم به مسأله بنای بر قبور به طور صریح و خاص نپرداخته است؛ لکن میتوان حکم آن را از ضمن آیات قرآن استفاده نمود: الف-بنای بر قبور، تعظیم شعائر الهی خداوند متعال در قرآن میفرماید: «..."