خلاصه ماشینی:
"آنها تمام مدت روز در حال فعالیت و جنبوجوشاند(به خصوص زمانی که مضطرب و هیجانزده میشوند)،اما تفاوت آنها با کودکانی که مبتلا به اختلال کمبود توجه- بیشفعالیاند،در نشانههایی است که در این کودکان به صورت پایدار و همیشگی و در تمام طول روز،در خانه،مدرسه،اجتماع و در جمع دوستان و همسالانشان مشاهده میشود.
(تاینن،2005) تهیهء سابقهء بیماری اطلاع از سوابق بیماریهای کودک و نابهنجاریهای ژنتیکی خانواده،حساسیتها و آلرژیهای گوناگون و سلامت اعضای خانواده برای تشخیص این اختلال در کودکان توجه به علائم و نشانههایی که حاکی از بیماریهای ژنتیکی خانوادگی باشد،از اهمیت ویژهای برخوردار است؛زیرا تحقیقات نشان میدهند که براساس شواهد علمی محکم،این اختلال در خانواده به صورت ارثی مشاهده شده است.
از جمله راهکارهای رفتاری گوناگون که برای کاهش علائم بیشفعالی این کودکان توصیه میشود،میتوان به موارد زیر اشاره کرد:(همان منبع) 1-برنامهریزی منظم روزانه:سعی کنید هر روز از جدول روزانهء مشخصی برای کودک استفاده کنید؛ صبحها سر ساعت معینی بیدار شود،سر ساعت معینی صبحانه بخورد،سر ساعت معینی به مدرسه برود،سر ساعت معینی بخوابد و...
علاوه بر آن ممکن است والدین نیز خود اطلاعات کمی دربارهء نحوهء رفتار با فرزندشان داشته باشند،آنها بهطور حتم میخواهند بدانند: 1-چگونه میتوانند به فرزندشان در انجام کارهای روزانهء خانگی و مدرسهای کمک کنند؟ 2-چه خوراکهایی برای کودک بهتر است؟ 3-تأثیرات داروها بر کودک چگونه است؟ 4-چگونه میتوانند ارتباطات اجتماعی کودک را با همسالانش حفظ کنند؟ 5-چه بازیها و ورزشهایی با کودک انجام دهند تا او بتواند آستانهء توجهش را بالا ببرد؟ 6-چگونه میتوانند رفتارهای تکانشی(عمل کردن بدون فکر)کودک را کنترل کنند؟ 7-چگونه میتوانند عملکرد تحصیلی او را بالا ببرند؟ 8-..."