خلاصه ماشینی:
"بسیاری از اختلالات رفتاری و روانی،ناشی از نوع ارتباطات غلط کلامی و غیرکلامی در درون نظام خانواده است ترس از تنبیه یا تحقیر شدن،مخصوصا در ارتباط کلامی فرزندان با والدین، یکی از علتهای صحبت نکردن یا بیان نکردن مشکلات یا خواستها در روابط است که این امر گاهی علت اصلی دروغ گفتن نیز احساس ترس، گوشهگیری،افسردگی، درماندگی آموخته شده، اضطراب و اختلالات خواب از دیگر عوارض کودک آزاری است.
علاوه بر آن، بیان مشکل بیاختیاری در بین اعضای خانواده و سایر افراد،دادن القاب و اسامی خاص به کودکان مبتلا و هر گونه تحقیر و تنبیه کلامی که در مورد فرد مبتلا به این اختلال اعمال میشود در کاهش اعتماد به نفس و ارزش خود تأثیر کرده،دامنه و طول مدت بیاختیاری را افزایش میدهد.
بررسی دقیقتر سببشناسی در مورد اختلالات،مخصوصا اختلالات دوران کودکی نشان میدهد که ارتباطهای کلامی و غیرکلامی اعضای خانواده،مخصوصا والدین در سالهای اولیهء کودکی،در شکلگیری و تداوم این اختلالات نقشی کلیدی داشته، گاهی علت اصلی در عدم بهبودی یک اختلال میباشد.
اگر رفتارهای کلامی و غیرکلامی والدین مبتلا به اختلالات فوق را که در برگیرندهء پیامهای ضد اجتماعی،بزهکارانه و ناتوانی در ابراز مناسب عاطفه و هیجان است،در نظر بگیریم،هر یک به نوعی در ارسال پیامهای نامناسب و حتی متضاد که گمراه کننده یا گیجکننده و گاهی عاری از محبت و دل بستگی است،دخالت دارند که به گونهای در ایجاد اختلال لجبازی یا بیاعتنایی مقابلهای نمودار میشوند.
بررسی دقیقتر سببشناسی در مورد اختلالات، مخصوصا اختلالات دوران کودکی نشان میدهد که ارتباطهای کلامی و غیرکلامی اعضای خانواده،مخصوصا والدین در سالهای اولیهء کودکی،در شکلگیری و تداوم این اختلالات نقشی کلیدی داشته،گاهی علت اصلی در عدم بهبودی یک اختلال میباشد."