چکیده:
قرآن کریم محور اصلی هدایت گری در اسلام است. از این رو، تعلیم قرآن به سایرین ، به ویژه کودکان، مورد تاکید پیشوایان دین بوده است. در فضای عمومی جامعه، این امر متولیانی دارد، اما در فضای خانواده، چه کسی باید عهده دار تعلیم قرآن به بچه ها باشد؟ وظایف والدین در تعلیم قرآن به فرزندان و حدود و شرایط آن، مسائلی است که نوشتار حاضر با روش استنادی و تحلیلی (با تاکید بر روش شناسی استنباطی و فقهی) در صدد پاسخ به آن است. در این مسیر، پس از استناد به ادله عامی که شامل مساله تحقیق حاضر است و همچنین ادله خاص، می توان گفت که هر یک از والدین مسئولیتی ویژه به عنوان مستحب موکد و مضاعف دارند که قرآن را به فرزندانشان آموزش دهند. آموزش قرآن به فرزندان از حیث ابعاد، مستحب مولوی عینی نفسی توصلی تعیینی می باشد. این حکم علاوه بر تعلیم الفاظ، شامل آموزش مفاد و تفاسیر قرآن نیز می شود. البته این استحباب، در مورد «تعلیم الفاظ قرآن به اندازه واجبات نماز» به وجوب مبدل می گردد. مناسب است تعلیم قرآن قبل از همه آموزش ها آغاز گردد و آن هنگامی است که کودک به «سن تمییز» می رسد.
خلاصه ماشینی:
و. روايات دال بر رجحان تکريم و تعظيم قرآن از مجموعه روايات اين عنوان به ذکر يک مورد اکتفا ميشود: صحيحه اسحاق بن غالب : محمد بن يعقوب عن علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي عمير عن إبراهيم بن عبد الحميد عن إسحاق بـن غالـب قال : قال أبو عبد الله ×: إذا جمع الله عز و جل الأولين و الآخرين إذا هم بشخص قد أقبل لم ير قط أحسـن صـورة منه فإذا نظر إليه المؤمنون و هو القرآن ، قالوا هذا منا هذا أحسن شيء رأينا فإذا انتهي إليهم جازهم إلي أن قال حتي يقف عن يمين العرش - فيقول الجبار عز و جل و عزتي و جلالي و ارتفاع مکـاني لـأکرمن اليـوم مـن أکرمـک و لأهينن من أهان (عاملي، وسائل الشيعه : ٦/ ١٦٩)؛ حضرت صادق × فرمود: هنگامي که خداي عزوجل اوليها و آخريها (همه مردم ) را جمع کرد، ناگهان شخصي را ميبينند به جانب ايشان ميآيد که هرگز صورتي زيبـاتر از آن ديده نشده ، پس چون مؤمنان به سوي او نظر کنند ـ و او قرآن است ـ گويند: اين از ما (مؤمنـان ) اسـت ، اين بهترين صورتي است که ما ديديم ، پس چون به آنها برسد از ايشان بگذرد ـ تا آنجا که فرمـود ـ تـا آن کـه طرف راست عرش توقف نمايد، پس خداوند جبار ميفرمايد: قسم به عزت و جلال و بلندي و برتـري مقـام خودم ، هر آينه گرامي دارم امروز هر آن کس را که تو را محترم داشت ، و ذليل نمايم کسي را که به تـو اهانـت کرد.