چکیده:
:هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر دو نوع برنامه اصلاحی ساختاری و اصلاحی
هوازی برخی از شاخصهای عملکرد ریوی دانشجواین مبتلا به کیفوز دانشگاه شهید چمران
اهواز بود.بدین منظور، 45 آزمودنی با میانگین سنی 81/1+-39/21 سال، قد 09/3+-16/172
سانتی متر و وزن 72/4+-93/66 کیلوگرم از بین دانشجویان مرد دانشگاه شهید چمران
اهواز بهطور تصادفی انتخاب شدند.سپس آزمودنیها بهطور کاملا تصادفی در سه
گروه:کنترل، تجربی 1(گروهی که فقط تمرین اصلاحی را اجرا میکردند)و گروه تجربی 2
(گروهی که اتمام برنامه اصلاحی تمرین هوازی را نیز اجرا میکردند)، تقسیمبندی
شدند.برای اجرای تحقیق، نخست پرسشنامه تعیین سلامتی را تکمیل کردند، سپس وزن، قد،
دامنه کیفوز و شاخصهای اسپیرومتری ظرفیت حیاتی( CV )، حداکثر تهویه ارادی(
VVM )، ظرفیت حیاتی با فشار( CVF )و حجم هوای بازدمی با فشار در ثانیه اول 1
( 1VEF )اندازهگیری شد.برای اطمینان از یکسان بودن گروههای تجربی، کنترل و
همتراز بودن نمونهها از نظر شاخصهای ریوی، قبل از وارد کردن هرگونه تغییری از
آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از
پیشآزمون و پسآزمون گروههای تجربی متعاقب 12 هفته تمرین اصلاحی ساختاری و تمرین
اصلاحی هوازی از آزمونهای t وابسته، AVONA (آنالیز واریانس یک سویه)و
برای تعیین تفاوت میان گروهها از آزمون D.S.L استفاده شد و حداقل سطح
معناداری برای تحقیق 05/0 تعیین شد.نتایج تحقیق نشان دادند که بین VVM ، CV
، CVF و 1VEF گروهی که تمرین اصلاحی هوازی و گروهی که تمرین اصلاحی
ساختاری را اجرا کردند، تفاوت معناداری وجود داشت(05/0- P )با این حال، بین
دامنه کیفوز در گروه تمرین اصلاحی ساختاری و اصلاحی هوازی تفاوت معناداری وجود
نداشت05/0<- P ).