چکیده:
مسوولیت قراردادی مادرجانشین در برابر والدین ژنتیکی زمانی بوجود می آید که یک قرارداد صحیح و الزام آوری بین آنها موجود بوده و مادرجانشین تعهدات حاصله را نقض نماید. اکثر این تعهدات ، ناشی از توافقات صورت گرفته بین طرفین بوده و سایر منابع ایجاد تعهد اعم از قانون و عرف در این مورد ساکت است . این نقض تعهدات نیز موجب زیان مادی و معنوی والدین ژنتیکی گردیده که می بایست جبران شود. طرفین می توانند در قرارداد جانشینی در بارداری در مورد جبران خسارت توافق کرده که یا به صورت کاهش در میزان اجرت پرداختی و یا استفاده از محل تضمین مادرجانشین به والدین ژنتیکی باشد. همچنین از آنجا که قرارداد مزبور با حیات یک موجود انسانی در ارتباط است ، باید قائل به نامشروع بودن شرط عدم مسوولیت در آن شد.
خلاصه ماشینی:
"به موجب این تراضی هرگونه نقض عمدی و آگاهانه تعهدات قراردادی از سوی حامل و یا تقصیر سنگین او که به تأیید کمیته ای که تشکیل آن در قرارداد به منظور داوری و حل اختلاف بین طرفین مقرر می گردد، برسد (این کمیته متشکل از دو نفر پزشک مرتبط با اختلاف ، یک نفر از اعضای کمیته ی اخلاق و دو نفر از اعضای کمیته ی حقوقی پژوهشگاه در خصوص مورد می باشد) و منتج به مرگ یا عیب جنین (ها) گردد، در ضمن اینکه مسؤولیت کیفری برای مادر جانشین ایجاد می کند، سبب سقوط کلیه ی حقوق مندرج در قرارداد می شود.
فقط سوالی که باقی می ماند اینست که اگر شرط شود که هرگونه آسیب به جنین در صورتی که ناشی از تقصیر یا عمد حامل نباشد مسقط پاداش او نخواهد بود، آیا این شرط در دایره ی شمول شرط عدم مسؤولیت محسوب و باطل است یا باید آنرا صحیح بدانیم ؟ از آنجا که مفاد این شرط بیانگر اینست که ممکن است گاهی اوقات فیزیولوژی بدن زن توانایی ادامه ی باروری را نداشته و جنین را سقط نماید یا بدون هیچگونه دخالتی از جانب مادرجانشین به سلامت جسمی نوزاد آسیب وارد گردد، و از آنجا که مادر تعهدات خود را به طور صحیح و با حسن نیت انجام داده و بر اثر عاملی که خارج از اختیار او بوده دیگر قادر به انجام تعهد خود نیست یا تعهد او به طور ناقص اجراء شده است ، به نظر می رسد شرط مزبور را باید صحیح و زن را مستحق پاداش دانست ."