چکیده:
کشمکش ها و منازعات دیرینه ی ساختاری در خلیج فـارس از سـال ١٣٨٣ بـه بعـد، شـکل آشکارتری به خود گرفته و منجر به شکل گیـری علائـق و منـافع واگرایانـه میـان ایـران و شـورای همکاری خلیج فارس شده است . از سوی دیگر، جنگ بر علیه تروریسم به رهبری آمریکا، ابتکاراتی از قبیل طرح خارومیانه ی بزرگ را تقویت نموده و همزمان با افزایش انتقاد از سوی افکـار عمـومی نسبت به سیاست های خارجی رژیم های عربی ، فشارهای داخلی و خارجی بر روی کشورهای عرب منطقه برای انجام اصلاحات را تشدید نموده است . در ایـن مقالـه بـا اسـتفاده از روش توصـیفی - تحلیلی بر روی دلایلی که ایران از سوی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فـارس (بحـرین ، کویت ، عمان ، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده ی عربی ) به عنـوان تهدیـدی فزاینـده دانسـته می شود، اشاره خواهد شد. علاوه بر این به این مساله پرداخته خواهد شد که تا چه حد منطقه گرایی در خلیج فارس فارس کاربردی و عملی است .
خلاصه ماشینی:
"١ بـه بیـان دیگـر، پیگیری سیاست های جدید از سوی وزارت امور خارجه ی آمریکا در منطقه ی خلیج فـارس ، ایـن گمانه را تقویت کرد که ایالات متحده در صورتی که ایران برنامه ی غنی سـازی اورانیـوم خـود را کنار گذاشته و پایان دهـد، حاضـر بـه پـذیرش برتـری ایـران در منطقـه ی خلـیج فـارس اسـت (٧ :٢٠٠٩ ,Ottoway)؛ امری که نگرانی های امنیتی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فـارس را تشدید نموده و منجر به افزایش هزینه های نظامی از سوی این کشورها از یـک سـو و تشـدید کارشکنی این کشورها در عدم دستیابی به یک راه حل سیاسی در تحـولات سـوریه و هـم چنـین تشدید اختلافات مذهبی در منطقه از سوی دیگر شده است .
به نظر می رسد کشورهای عرب منطقه ی خلـیج فـارس توانـایی پیگیـری تاکتیک همکاری با ایران برای حفظ منافع خود در منطقه ی خلیج فارس را ندارند، چـرا کـه ایـن امر بروز چالش در روابط این کشورها با ایالات متحده را به همراه خواهـد داشـت ؛ واقعیتـی کـه منجر به بروز سیاست های متغیر از سوی این کشـورها مـی شـود، هرچنـد کـه کشـورهای عضـو شواری همکاری خلیج فارس تحت فشار شدیدی برای انتخاب یکی از طرفین ایران و آمریکا در منطقه ی خلیج فارس قرار دارند و همواره یکی از دلایل اصلی نزدیکی این کشورها بـه آمریکـا و قدرت های اروپایی جلوه دادن ایـران بـه عنـوان یـک تهدیـد منطقـه ای بـرای خودشـان و منـافع قدرت های بزرگ در منطقه بوده اسـت ."