چکیده:
آیات متعددی از قرآن کریم مسلمانان را از برقراری هرگونه رابطه دوستی با غیرمسلمانان، برحذر داشته است؛ این مسئله موجب القای شبهه توهین قرآن به غیرمسلمانان شده است و از رهگذر آن قرآن حاوی امری اهانت آمیز و غیراخلاقی پنداشته شده است. در این مقاله با تامل در مدلول آیات مورد بحث و تبیین دقیق آنها روشن می شود که مسلمانان تنها از دوستی با افرادی برحذر شده اند که به دشمنی با آنان برخاسته و به انحاء مختلف سعی در آزار و ضربه زدن به آنها را دارند و نیکی با کسانی که با مسلمانان روابط غیرخصمانه دارند، مورد تاکید قرآن است. در این مبنا مسلمان بودن یا نبودن مطرح نیست. توصیه قرآن بر عدم دوستی با پدر و مادر مشرک نیز به هیچ وجه به معنای بی احترامی به آنان نیست بلکه فقط به معنای عدم اطاعت از آنها در امور مربوط به دین است، ضمن آنکه به والدین مسلمان نیز توصیه شده که تنها در مواردی که اجابت خواسته های فرزندان موجب ظلم به دیگران می شود، از آن روی برتابند.
خلاصه ماشینی:
"در بین این آیهها آیه 23 سوره توبه است که میگوید: «یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا آباءکم وإخوانکم أولیاء» اصول اخلاق حکم میکند که هر انسانی، هر موجود زندهای بهویژه هم نوع خود را دوست داشته باشد و به همان نسبت نیز اگر کسی از نزدیکی با یک بیگانه به سبب دین و مذهبش خودداری کند مرتکب یک عمل غیراخلاقی شده است، چه رسد به اینکه دینی به انسان آموزش بدهد که اگر پدر و برادرش از پذیرش پارهای از اصول خردستیز خودداری کردند، پیوند خویشاوندی خود با آنها را ببرد ...
چنانکه روشن است استناد به آیات فوق از این جهت است که آیه 51 سوره مائده بهصراحت مؤمنان را از اینکه اهل کتاب را بهعنوان ولی خود اتخاذ کنند، بازداشته، آیه 23 سوره توبه نیز با عبارت «یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا آباءکم و إخوانکم أولیاء إن استحبوا الکفر علی الإیمان» مؤمنان از دوستی با کسانی که کفر را بر ایمان ترجیح دهند، نهی نموده و بالاخره آیه 14 سوره تغابن دال بر آن است که اگر چنانچه راه و خواسته همسر و فرزندان بر خلاف راه و خواست الهی باشد، به نحوی که موجبات رویگردانی فرد مؤمن، از ایمان و عمل صالح را فراهم آورد، باید از آن همسر و فرزندان دوری جست."