چکیده:
آدمی در مسیر زندگی خود همواره در جستجوی کمال مطلوب بوده و هست و در این کاوش به اعمال و رفتارهایی دست مییازد که «سفر» و سیاحت یکی از آن رفتارهای انسان در طول تاریخ بوده است. این سفر به دو شکل انجام میپذیرد؛ یا به تن و پای خاکی است (سفر آفاقی) که در اقصای گیتی میگردد تا با افزودن به تجربیّات و دانستههایش با نگرشی گسترده و شفّاف زندگیاش را بسازد و دستور آفرینندة بیچون هم همین است. و یا به پای دل و باطن است (سفر انفسی) که به قصد دیدار سرمنزل معشوق جاوید انجام میگیرد و با ریاضتهای فراوان و تهذیب نفس برای مسافر راه حق و حقیقت همراه است تا با دلی آیینه گون و پاک از ناپاکیها و کدورتها به دیدار محبوب ازلیاش بشتابد.
خلاصه ماشینی:
« سفر » از منظر قرآن ، عرفان و ادبيّات عرفاني حسين آريان عضو هيئت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد زنجان چكيده : آدمي در مسير زندگي خود همواره در جستجوي كمال مطلوب بوده و هست و در اين كاوش به اعمال و رفتارهايي دست مييازد كه «سفر» و سياحت يكي از آن رفتارهاي انسان در طول تاريخ بوده است.
ديوان سنايي: 58 بدون ترديد خمير مايه اصلي عرفان و تصوّف، همانا شناخت حق و حقيقت است و ريشة اصلي عرفان را بايد در تعليمات اسلامي و زندگي عملي رسول اكرم و ائمة اطهارجستجو كرد كه تلاش دارد تا سالك حقيقي را به سر منزل معرفت و طريقت كه همانا «فناء في الله» است رهنمون سازد و در طول تاريخ تفكّر بشري همواره نقش تعيين كنندهاي در مسير تكامل انديشههاي انسان داشته است و غور در اين وادي پر رمز و راز اين نقش را انكارناپذيرتر ميسازد.
لذا مسافر راه خدا و طريق خلوص و عبوديت حق نبايد از دشمنان و دشواريهاي بسياري كه بر سر راهش هستند بهراسد بلكه بايد كمر همت و اراده بر بسته و با توشة هشياري و توكل گام در اين عقبهها بگذارد و به ياري نفحات قدسي راه سر منزل غايي را پيش گيرد چرا كه اگر كشتة اين سفر نيز گردد بشارت زندگي جاويد بدو داده شده است: «ولاتَحسَبَنَّ الّذينَ قُتِِلُوا في سَبيلِِ اللهِ اَمْواتاً بَلْ اَحْياءُ عِنْدََربِِّّهِم يُرْزَقونَ» (سوره آل عمران، آيه 169).