چکیده:
مسئله وفای به عهد و پیمان ، یکی از اصول اساسی زندگی دسته جمعی و پایه و اساس روابط انسانی است که پایبندی به آن ، باعث انسجام و انتظام امور، قوت و قدرت ملت و مملکت میشود و در مقابل ، شکستن و نقض آن ، عوارض و مشکل های بسیاری را به دنبال دارد که گاهی این عوارض و مشکل ها به اصل و بنیان جامعه ضرر وارد میکند و باعث از بین رفتن و نابودی آن میشود. از این رو، دین مبین اسلام که همواره درصدد سربلندی و سعادت انسان در دو جهان است ، به مواظبت و پایبندی به آن (عهد و پیمان ) بسیار تاکید کرده و از نقض و شکستن آن به شدت نکوهش کرده است . مسلما پیامبر گرامی اسلام (ص ) که آورندة دین اسلام است ، بیش و پیش از همه به دستورهای الهی عمل میکرد و به عهد و پیمان (که بسیار مورد سفارش و تاکید خداوند متعال است ) پایبند بوده و با پیمان شکنان به شدت برخورد مینمود. این نوشتار سعی دارد تا در حد توان ، اهمیت و جایگاه وفای به عهد و پیمان را در سیره آن بزرگوار(ص ) مورد بررسی قرار دهد
خلاصه ماشینی:
"اسلام ، بعد از آنکه عهد و پیمانی بسته شد، رعایت حرمت آن و وجوب پایبندی به آن را مطلقا لازم میداند، خواه آن کسی که پیمان بسته است ، از پیمان متضرر یا بهره مند شود، زیرا رعایت جانب عدالت اجتماعی لازم تر و واجب تر از رعایت هر گونه منافع خصوصی یا شخصی است ، مگر اینکه یکی از طرف های معاهده ، عهد خود را بشکند که در این صورت ، طرف دیگر نیز میتواند به خاطر مقابله به مثل و در پاسخ به ظلم و تجاوز او، پیمان را نادیده بگیرد، چون این کار باعث میشود که انسان از بند استخدام و برتریجویی مذموم رها شود و دین اصولا برای از میان برداشتن همین آمده است .
در کلام خود خداوند ودود امر فرموده است اوفوا بـالعهود گـر نداری خوی ابلیسی بیا بـاش محکم در سر عهد و وفا 77 این امر آن قدر در اسلام اهمیت دارد که مولای متقیان در ضمن نامه خود به مالک اشتر فرمودند: «اگر بین خود و دشمنت قراردادی منعقد نمودی یا به او امان دادی، به عهدی که کرده ای، وفادار باش و به امانی که داده ای، امین و درست کار باش ؛ زیرا که در بین واجب ها و فرایض مذهبی، چیزی به اندازه وفای به عهد مورد تعظیم و احترام نیست » (تاج لنگرودی ، بیتا، ص ٢٦٤)."