چکیده:
چکیده قراردادهای پیش فروش آپارتمان به لحاظ رشد شهرنشینی و گرایش مردم به آپارتمان نشینی در جامعة کنونی ایران به طور گستردهای در میان مردم رواج یافته است و انبوهسازان، شرکتهای بزرگ ساختمانی و دستگاههای دولتی از طریق پیشفروش آپارتمان قبل از شروع عملیات ساختمانی سعی در جمعآوری سرمایة لازم برای این فعالیت اقتصادی سودآور مینمایند. حقوقدانان، قضات و وکلا و اشخاص دستاندرکار بایستی چنین قراردادهایی را در قالب نهادهای حقوقی و فقهی موجود توجیه و تبیین نمایند تا در اثر انتخاب قالبی مناسب و صحیح در صورت بروز اختلاف، اتخاذ تصمیم قانونی به عمل آید. در این مقاله عقد بیع مورد مطالعه قرار گرفته و دلایل انطباق یا عدم انطباق قراردادهای فوق با هریک از انواع بیع مورد بررسی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"بر این مبنا برخی از حقوق دانان قرارداد پیش فروش آپارتمان را بیع معلق دانسته اند و در توجیه آن بدین شرح اظهار نظر نموده اند که : می توان گفت در بیع آپارتمان های ساخته نشده ، انتقال مالکیت مبیع هم زمان با ایجاب وقبول نیست بلکه با تشخیص مبیع صورت می گیرد و تشخیص مبیع همیشه بر یک منوال نیست بلکه چنانچه گفته شد تملک با وجود پیداکردن مبیع به وسیله فروشنده انجام می شود وگاه تاریخ تشخیص مبیع به صرف وجود مبیع نیست بلکه باید از طرف بایع به عنوان مبیع تعیین گردد.
براین مبنا یکی از حقوق دانان در نقد رأی دادگاه مبنی بر مثلی دانستن آپارتمان ، چنین می نویسد: «به نظر می رسد، آپارتمانی که فروشنده تعهد می کند طبق نقشه ساختمانی در زمین معینی با اوصاف و مشخصات قراردادی بسازد، عین معین باشد که در زمان عقد وجود خارجی نداشته اما در طول زمان مشخصی قطعا ساخته و مهیا برای انتفاع خواهد شد یعنی پس از گذشت موعد مقرر در قرارداد و اتمام و تکمیل ساخت ، آپارتمان وجود خارجی یافته و لذا مال قیمی محسوب می شود و در حالی که خریدار پس از ساخت ، مالک آپارتمان فوق می شود و بیع نسبت به آپارتمان مزبور تحقق یافته است ، چطور فروشنده این حق را پیدا می کند که آن را به غیر منتقل نماید و در برابر تخلف از قرارداد، آپارتمانی از نوع مشابه به خریدار تحویل نماید."