چکیده:
شناسایی نقاط ضعف و آسیب جامعه، به لحاظ اخلاقی، به منظور رفع مشکل و ترمیم ضایعات، به نوعی متضمن تغییر نیز هست؛ تغییری که از اصل حاصل شده است و تغییری که باید دوباره انجام گیرد تا خوی اولیه احیا شود. این تمامی بحث در این نوشتار است که نویسنده در سه بخش: مفاهیم و کلیات، هسته ی اصلی بحث آسیب، و ارائه ی راهبردهایی در این رابطه، بدان پرداخته است.
شیوه ی کار بررسی توصیفی در مایه ی راهبردی است و به سبک کتابخانه ای و آرشیوی. فرضیه ی قبل از تحقیق که مساله ی تحقیق براساس آن استواری می یابد، عبارت است از این که جامعه ی اسلامی ایران پس از انقلاب بزرگ اجتماعی و سیاسی مسیری را به سوی معنویت گرایی آغاز کرده و دچار تحول شده است. با این حال خطراتی نیز آن را تهدید کرده است و در شکل های نامرئی هنوز ادامه دارد.
خلاصه ماشینی:
": پژوهشهای اجتماعی اسلامی، سال هجدهم، شماره چهارم (پیاپی 96)، مهر و آبان 1391 آسیب شناسی رفتار اخلاقی در آرمانشهر اسلامی ( ( محمد حسین پژوهنده چکیده واژگان کلیدی: مقدمه ـ ضرورت شناخت آسیبهای درون واقعیت نشان داده است که هر جا سخن از زندگی است، آفتها و موانع حیات نیز وجود دارد و آن موجودی به حیات خود ادامه میدهد که بتواند در برابر آفتها ایستادگی نماید.
بخش سوم: راهبردهای عملی تعارض نداشتن دستور و نقش اگر جامعه را بسان مدرسهای در نظر بگیریم که همه براساس یک دستور، نظام آموزشی و متون درسی آموزش میبینند و برای منظور تعیین شده زیر نظر مربیانی ورزیده و کارآزموده تربیت میشوند، مشکلی نیز در امر تعلیم و تربیت نخواهیم داشت و یا اندک خواهد بود؛ زیرا وحدت رویه و یگانگی دستور و ریل مشخص و تعیین شده نسبت به تحقق هدف مورد نظر ضمانت میکند اما واقعیت در امر تربیت دینی جامعه غیر از این است و چنین وحدتی وجود ندارد؛ بلکه به عکس، هم اختلاف روش و مشی و اساس دستور وجود دارد و هم مناطق خلوت و تاریک از نظر هادی و مربی.
با این حال امر تربیت دینی، که لازمهی فرهنگ دینی این گونه کشورهاست، نیاز مبرمی به همزمانی با جهانی شدن دارد و این در حالی است که به قول یکی از کارشناسان مسائل تعلیم و تربیت: «جهانی شدن چالشهای جدیدی را در مقابل جوامع مختلف مطرح ساخته است که مستلزم انطباق محتوای آموزشی در پاسخ به خواستههای ملی و جهانی، گسترش فناوری اطلاعاتی ـ ارتباطی، ترویج و گسترش آموزش از راه دور و آموزش غیر رسمی، ارائهی مفاهیم و هنجارهای نوین در محتوای آموزشی، همچون برنامههای مشترک ارزشهای جهانی، مهارتهای اساسی زندگی، آموزش شهروندی و آموزش زبان بینالمللی که برای برقراری ارتباط بین ملل حائز اهمیت گشته میباشد» (جهانیان، 1389)."