چکیده:
مراد از کارکرد دین، مطلق خدمات و آثار دین در جامعه میباشد که این مقاله با هدف استخراج نگاه دینی به مقولهی کارکرد اعتقادی دین از منظر قرآن و عهد جدید نگاشته شده و در آن نوع نگرش این ادیان نسبت به کارکرد اعتقادی دین بهشیوهی تطبیقی بررسی شده است. عهد جدید و قرآن در این نکته اشتراک دارند که تنها خدای واحد خالق، معبود و قابل پرستش است، گرچه مسیحیان خلاف تصریح کتاب مقدس اعتقاد به «تثلیث» دارند. اعتقاد به معاد و توحید، مرگاندیشی و توصیف بهشت و جهنم از ویژگیهای مشترک دو کتاب است، هرچند در تفسیر و تعریف عالم پس از مرگ و چگونگی شکلگیری قیامت اختلاف نظر دارند. عهد جدید، پیامبران را دارای کارکرد دعوتی دینی و صرفا با هدف اخروی معرفی میکند، ولی قرآن پیامبران را دارای دو هدف اخروی و دنیوی معرفی میکند؛ یعنی پیامبران برای دعوت به توحید و راهبری به سعادت اخروی و برقراری عدالت، یعنی حیات سعادتمند و شرافتمندانهی دنیوی مبعوث شدهاند.
خلاصه ماشینی:
"قرآن کریم حضرت عیسی (ع) را یک بشر میداند که از طریق اعجاز و بدون پدر از مریم (س) بهوجود آمده و بهعنوان پیامبر برای ارشاد مردم مبعوث شده است و مانند سایر پیامبران با خداوند جهان در ارتباط بوده، حقایقی دریافت میکرد و به مردم ابلاغ مینمود؛ نه خدا بود، نه پسر خدا، بلکه بندهی خدا بود و اگر در انجیل گاهی بهعنوان پسر معرفی شده، باید بهصورت تشریفات توجیه شود و اگر کلمه به او اطلاق شده، بدینروی است که بدون وجود پدر و بهوسیلهی کلمهی (کن) تکوینی بهوجود آمده است.
قرآن کریم عیسی (ع) را بندهی خداوند دانسته و این اوصاف را برای او قائل است: پیامبر خدا (مریم / 30)، رسول او به سوی بنیاسرائیل (آلعمران / 49)، یکی از پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت و دارندهی کتابی به نام انجیل (احزاب / 7 و شوری / 13)، مسیح و کلمةالله (آلعمران / 45 و نساء / 171)، دارای مقام امامت (احزاب / 7)، از گواهان اعمال (نساء / 151، مائده / 117)، بشارتدهنده به آمدن پیامبر اسلام (ص) (صف / 16)، وجیه و آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربین (آلعمران / 45)، از اصطفاشدگان (آلعمران / 33)، از صالحان (انعام / 85-87)، زکی و مهذب، آیتی برای مردم، رحمتی از خداوند، احسانگر به مادرش (مریم / 14)، از زمرهی کسانی بود که خدای تعالی به ایشان سلام کرد (مریم / 15) و از کسانی که خداوند کتاب و حکمت بدو آموخت (آلعمران / 48)."