Abstract:
شکوائیه یا بثّالشکوی یکی از موضوعات شعر غنایی فارسی است که در قالبهای کوتاه، متوسط و بلند بهویژه در قالبهای قصیده و غزل سروده میشود. شاعران زیادی به این نوع ادبی روی آوردند و از درد و رنج شخصی یا اجتماع سخنسرایی کردند. ابوالقاسم لاهوتی از شاعران ادبیات سیاسی و کارگری و معترض در دورۀ مشروطیت به شمار میرود که با جهانبینی خاص خود از این شیوۀ شاعری برای حمایت از طبقات فرودست جامعه و نیز انتقاد علیه حاکمان مستبد و بیکفایت بهره برده است. ازاینرو شکوائیههای لاهوتی هم بازتاب اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی دورۀ مشروطه است و هم بیانگر نگرشهای حزبی و سیاسی وی. در این جستار به شیوۀ توصیفی - تحلیلی و اسنادی و کمّی به بررسی قالبهای شعری، شیوهها و موضوعات مختلف شکوائیههای لاهوتی پرداخته میشود. لاهوتی بر مبنای اندیشهها و هدفهای سوسیالیستی و سیاسی خود، به دفاع از منافع کارگران، کشاورزان، رنجبران و محرومان طبقات گوناگون اجتماع میپردازد و از مستبدان داخلی، استعمارگران خارجی، ستمگران، ثروتمندان، استثمارگران، عوامفریبان، دینفروشان، باورهای خرافی، ناآگاهی عمومی و غیره بهشدت انتقاد میکند.
Shekvaieh )Grievance( is one of the subjects of Persian rich poetry that is written in short, medium and long formats, especially in rhymes and sonnets. Many poets have used this literary genre and have spoken of personal or social sufferings. Abolghasem Lahouti is one of the poets of the political and labor literature and a protester in the Constitutional era who has used this poetic method to support the lower classes of society and to criticize tyrant and incompetent rulers. Lahouti's Grievance reflects both the social and political conditions of the constitutional era and his party and political perspective. This article deals with the poetic forms, methods and subjects of Lahoutian scholars by descriptive, analytical and documentary methods. Based on his socialist and political ideas and goals, defended the interests of workers, farmers, the afflicted and the disadvantaged of the various social classes, and strongly criticized domestic tyrants, oppressors, the rich classes, the exploiters, the demons, the religionists, the superstitious beliefs, demagogue and public ignorance.
Machine summary:
ابوالقاسم لاهوتی از شاعران ادبیات سیاسی و کارگری و معترض در دورۀ مشروطیت به شمار میرود که با جهانبینی خاص خود از این شیوۀ شاعری برای حمایت از طبقات فرودست جامعه و نیز انتقاد علیه حاکمان مستبد و بیکفایت بهره بردهاست.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} شعر وی شکوائیهای است اجتماعی که در واقع به حمایت از قشر کارگر و دهقان و تحت تأثیر افکار سوسیالیستی سروده شده است.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} در این شکوائیه شاعر تنها دو قشر کارگر و دهقان را منشأ تولید و خدمت به جامعه میداند و متولیان امر دین را که در راستای منافع رنجبران حرکت نمی کنند، به باد انتقاد می گیرد.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} لاهوتی به دلیل بینش سیاسی و آگاهی تاریخی نسبت به سرنوشت وطن و اوضاع حاکم بر آن اعتراض دارد و با بیان آتشین خود احوال نامساعد ایران را هم به خودی و هم بیگانه و اجانب، هم حاکمان و هم مردم بیدانش و ناآگاه، هم حاکمان دینی و هم حاکمان سیاسی مربوط میداند و بدینگونه اعتراض خود را به آشفتگی اوضاع و نابسامانی اجتماعی و سیاسی نشان میدهد.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} شاعر از اهریمن استبداد و ناآگاهی مردم نسبت به حقوق خود که باعث فقر و فاقه در جامعه گردیده، شکایت دارد و زمینه را برای وقوع زوال اجتماعی و از دست رفتن کشور مساعد میداند.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} در این ابیات نیز شاعر ضمن ارائۀ شکوائیۀ شخصی، آگاهانه به مبارزه با اوضاع حاکم بر زندگی طبقات فرودست جامعه میپردازد.