Abstract:
ادبیات پایداری، معمولا به آثاری اطلاق میشود که تحت تاثیر شرایطی چون اختناق و استبداد داخلی، نبود آزادیهای فردی و اجتماعی، غصب قدرت و سرزمین و سرمایههای ملی، قانونستیزی و قانونگریزی و غیره شکل میگیرند. زبان این گونهی ادبی، صریح و شیوهی ظهورش باتوجه به شرایط هر دورهی تاریخی، متنوع و متفاوت است. ادبیات پایداری، مختص سرزمین خاصی نیست و درهنگام نبرد، شاعرانی که احساسات قویتری دارند، به سرودن اشعاری با این مضامین می-پردازند. فرخی یزدی، از شاعران و گویندگان عصر مشروطهی ایران و پابلو نرودا از شیلی، به عنوان دو شاعر مطرح در زمینهی ادبیات پایداری و مقاومت میباشند. اینان، همدوش با دیگر مردم، سلاح قلم را علیه دشمن بر دوش گرفته، عمیقترین احساسات و عواطف خود را در زمینهی استقلال ملت و حریّت مردم و ممکلت خود بیان کردهاند. اینان هرکدام، زبان زمان خود بوده و با سرودههایشان، آزادی و عشق به وطن را فریاد زدهاند. آنچه دراین جستار بدان پرداخته شده، بررسی جلوههای مضامین مقاومت، استبدادستیزی و بهطورکلی مقولههای ادبیات پایداری در اشعار فرخی یزدی و نرودا میباشد.
are influenced by conditions such as repression and domestic tyranny, the absence of individual and social freedoms, the usurpation of power and land, and national, legal, and legal assets, and so on. The language of this literary, explicit form and manner of appearance is diverse and different according to the circumstances of each historical period. Sustainability is not specific to a particular land, and during the battle, poets who have more powerful feelings, to compose poems With these themes, some Yazdi, poets of the constitutional era of Persia and Pablo Neruda of Chile, as two poets in the field of Sustainability Literature And resistance. They, together with other people, have taken the pen weapon against the enemy, expressed their deepest feelings and emotions in the context of the independence of the nation and the plight of the people and their constituencies. Each of them, the tongue of their time, shouted with their poems, freedom and love to the homeland. What is covered in this essay is the study of the effects of the themes of resistance, autocracy and, in general, the categories of perseverance literature in poetry Farrokhi Yazdi and Neruda.
Machine summary:
فرخی یزدی، از شاعران و گویندگان عصر مشروطهی ایران و پابلو نرودا از شیلی،به عنوان دو شاعر مطرح در زمینهی ادبیات پایداری و مقاومت میباشند.
آنچه دراین جستار بدان پرداخته شده، بررسی جلوههای مضامین مقاومت، استبدادستیزی و بهطورکلی مقولههای ادبیات پایداری در اشعار فرخی یزدی و نرودا میباشد.
2. پیشینهی تحقیق زهرا لشنی زند، در پایان نامهیخود با عنوان «مقایسهی ادبیات پایداری ایران و شیلی با تکیه بر اشعار ملک الشعرای بهار و پابلو نرودا» به شعر نرودا اشاره کرده است.
بیشتر درون مایه شعر او، موضوعات اجتماعی، سیاسی و وطنی می باشد و چنان در این بن مایه ها غرق شده که برخلاف دیگر غزل سرایان ادب فارسی،که غزل را محل جولان مضامین عاشقانه و عارفانه ساخته اند،وی آن را به خدمت موضوعات سیاسی و نیمه سیاسی درآورده و احساس و عواطف شاعرانه ی خویش را در راه اعتلای سربلندی ایران و ملت ظلم ستیز اختصاص داده است.
ک: فراری،174:1382) 4-1جلوههای مقاومت و استعمارستیزی در اشعار فرخی یزدی و پابلو نرودا 4-1-1وطنگرایی درونمایههای شعر فرخی یزدی، بیشتر مضامین انقلابی، سیاسی، اجتماعی و وطنی است.
او،عاشق وطن و خواهان ایرانی آزاد بدون حضور بیگانگان است: مرا بارد از دیدگان اشک خونیبر احوال ایران و حال کنونــی غریقم سراپای در آب و آتــش ز آه درونی ز اشک برونـــــی (فرخی یزدی،194:1389) نرودا نیز مانند فرخی، عشق بیانتهایی نسبن به میهن خود داشت.
یکی از تفاوتهایی که در شعر این دوشاعر میتوان یافت، برندگی قلم و زبان فرخی نسبت به نرودا است.
این باور و مسؤولیتپذیری باعث گردید تا شاعرانی چون فرخی یزدی و پابلو نرودا در عرصهی ادبیات پایداری ظهورکنند.