Abstract:
شفایی اصفهانی از شاعران سده دهم و یازدهم هجری است، منظومه ای دارد به نام نمکدان حقیقت که ابیات آن بالغ بر 9413 بیت است. نسخه های خطی معدودی از این مثنوی موجود است و تاکنون تصحیح نشده است. این اثر منظوم عرفانی نظیرهای است بر حدیقهالحقیقه سنایی غزنوی. شفایی در این منظومه ضمن پایبندی به سنن ادب فارسی و پیروی از بزرگان شعر قدیم، نیم نگاهی نیز به طرز و سبک جدید داشته و در تصویر سازیهای خود از موتیفهای سبک هندی بهره برده است. بیان اندیشه های کلامی شیعه، تضاد با فلسفه، نقد صوفی و صوفیگری، بهرهگیری گسترده از تشبیهات و ترکیبات زیبا، استفاده از برخی کاربردهای کهن واژگانی و بهرهگیری از صنعت تجنیس را میتوان از ویژگیهای بارز شعر شفایی دانست. با توجه به طبیب بودن شاعر، تصویر سازی با اصطلاحات و مضامین مربوط به طب قدیم نیز در شعر او پر بسامد است
Esfahani is among the tenth and eleventh century poets, and he has an epopee, called Namakdane Haqiqat, which contains around 3180 verses. Few manuscripts of this epopee are available and they are not corrected. This mystical poem is a peer for Hadiqat Alhadiqah written by Sanayi Qaznavi. Shafayi in this epoppe follows traditional styles in Persian Literature and famous poets but he has a new approach to modern style of literature. He also use Indian motifs in his poems. Conflict with the philosophy, criticism of Sufi and Sufism, extensive use of metaphors and beautiful combinations, using some old applications of words, and using the paronomasia are the clear characteristics of Shafayi’s peom. As the poet was a physician, illustration with terms and concepts related to ancient medicine is clear in his poem
Machine summary:
نتیجه منظومۀ نمکدان حقیقت اثر عرفانی اخلاقی است که در قرن دهم هجری به تقلید از حدیقه الحقیقۀ سنایی سروده شده است ، محتوای کلی این مثنوی عمدتا پیرامون موضوعات کلامی و فلسفی است و شــاعر اندیشــه ها و افکار خود را در قالب حکایتهای متعدد بیان داشــته اســت ، اطلاعات طبی و نجومی ، خودستایی و انتقاد از هندوستان و صوفیگری جزو مواردی است که شاعر به آنها توجه داشته است .